Een villa met een lach en een traan

De statige villa loop ik onwennig binnen.
Binnen is er echter een warm en gastvrij onthaal. De kamers zijn gezellig. Ik zie uitnodigende banken met kussens, rode stoelen, kleurrijke schilderijen en accessoires. De kaarsjes branden. Rust, midden in de stad. 

In deze kamers komen echter heftige emoties los, wordt mij verteld. Hier wordt gehuild, gezwegen en geschreeuwd. Want kanker raakt. 
Het doorkruist je dagelijkse gang van zaken, je werk, het gezinsleven, jouw sociale contacten en ontspanning. Deze villa, het Toon Hermans (inloop)Huis is er voor diegene die door kanker geraakt wordt. Op welke manier dan ook.

Alles mag, niets moet
Het meisje zonder vader, een jonge moeder met een ziek kind, een vrouw die rouwt om haar vriendin, een zus die haar broer opvangt. Angst, pijn, verdriet, zorgen en twijfels. Hier vind je een luisterend oor, een arm om je heen, een gesprek met een lotgenoot. Je kunt hier samen praten, koffie drinken, gaan wandelen, schilderen, koken en samen aan tafel zitten. Alles mag, niets moet.
Onmisbaar, zo blijkt als de mensen eenmaal over de drempel van de statige villa heen stappen.

Drempel
Een drempel die Toon Hermans in eigen persoon graag had weggepraat en weggelachen. Ik help je, kom gewoon binnen. In het huis kun je kracht verzamelen, eigen kracht, omdat het leven verder gaat. 
Het Toon Hermans Huis zorgt voor jou en mij. Wij worden namelijk vroeg of laat allemaal door kanker geraakt. Als je hier bent, komt het heel dichtbij. Heftig.

Oneindige drive
Naast een luisterend oor en begeleiding, organiseert de groep van ca. 45 vrijwilligers een scala aan activiteiten, zoals muzikale middagen, lotgenotenbijeenkomsten, schrijf-, schilder- en kookworkshops. Regelmatig worden deskundigen uitgenodigd.
Het noemen van alle activiteiten zou hier te ver gaan. Op papier lijkt dit namelijk niet meer dan een rijtje. Je kunt je voorstellen dat er veel werk verzet wordt. De drive van de vrijwilligers lijkt onstuitbaar. 

Ik vind het indrukwekkend en ben er stil van.

Altijd weer die centen
Het moeilijke gedeelte is de financiering van het inloophuis. Subsidies zijn er nauwelijks en het aantal vaste donateurs is door de crisis afgenomen. Iedereen die betrokken is, de huismeester, gastvrouw, PR-bureau, administratie, masseuse en psychosociale begeleiders, werken nagenoeg om niet. Vanwege hun overtuiging, hun maatschappelijke betrokkenheid of ze zijn in het verleden geraakt door kanker. Zij dragen allemaal hun steen(tje) bij. 


Er is echter meer nodig. 
Het vragen om donaties, om handjes en het werven van ambassadeurs, zijn dagelijks terugkerende items en enorm belastend.

Zichtbaar
Als communicatievrouw vraag ik natuurlijk of zij denken voldoende zichtbaar te zijn.
De ‘zichtbaarheid’ van de stichting is er in hun ogen overduidelijk; website, folders, nieuwsbrief, social media, collectes, banners en activiteiten. Wafels bakken tijdens de Sint Joep Jaarmarkt en het uitdelen van rozen. Het Toon Hermans huis ‘haakt’ overal op in. Misschien zelfs te veel? Staan hun inspanningen en tijd wel in verhouding tot de opbrengsten? 

Netvlies
In ieder geval is de erkenning van hun werk nog onvoldoende. Het Toon Hermans Huis, de informele schakel in de zorgketen, moet op het netvlies komen van de eerstelijnszorg, van het KWF, van de maatschappij, van jou en mij. Er is geen budget en geen mankracht voor meeslepende acties zoals Serious Request, Sta op voor Kanker of Alpe d’huzes.
Het Toon Hermans huis verlangt stiekem wel naar zo’n hele grote sponsoractie. Dat zou betekenen dat zij een hele tijd zonder financiĆ«le zorgen zouden zijn. Concentreren op datgene waar ze goed in zijn; aandacht geven in welke vorm dan ook aan de medemens die geraakt wordt door kanker.


Klein maar fijn
De opbrengst van de kerstveiling van SATIJNplus Architecten is geschonken aan het Toon Hermans Huis. Een aangename, onverwachte verrassing voor het team. De donatie is misschien een druppel op een gloeiende plaat. Maar een welkome druppel, daarvan hebben zij mij overtuigd.

Zou jij, je bedrijf of vereniging ook willen zorgen voor ‘welkome druppels’?
Neem eens contact op met directeur Nellie Poiesz. Zij zal je net als ik, met alle plezier welkom heten in de statige villa, het gastvrije inloophuis.
Of neem een kijkje op de website van het Toon Hermans Huis Sittard.
Mooi initiatief in het kader van de Wereldkankerdag.


Lilian Zeekaf
Marketing & Communicatie
SATIJNplus Architecten