Het is een publiek geheim; de unieke en zorgvuldig opgebouwde Nederlandse zorgstaat, verkeert in de gevarenzone.
Koester ons zorgsysteem
Binnen
onze beschaafde wereld is het ontoelaatbaar dit verworven recht op grond van
financiƫle redenen structureel aan te tasten. Ons systeem is namelijk wel
degelijk te handhaven, maar dan zal er nadrukkelijk een mentaliteitsverandering
moeten worden ontwikkeld. Nog meer uitgaven in de zorg lijkt onverantwoord.
De kosten zijn nu al verhoudingsgewijs te hoog en dat terwijl de na-oorlogse geboorte piek oftewel de verouderingsgraad met de daaraan gerelateerde culminerende zorgvraag er nog aan staat te komen.
De kosten zijn nu al verhoudingsgewijs te hoog en dat terwijl de na-oorlogse geboorte piek oftewel de verouderingsgraad met de daaraan gerelateerde culminerende zorgvraag er nog aan staat te komen.
Mentaliteitsverandering
Er
zijn slechts een beperkt aantal te benutten mogelijkheden welke tot handhaving
van ons systeem kunnen leiden, zonder directe invloed op de kosten uit te
oefenen.
Dit
betekent dat wij een aantal inzichten moeten wijzigen.
De
adaptatie zal bij de na-oorlogse generatie moeten beginnen. Zij zullen voor een
belangrijk deel verantwoordelijk worden voor een toenemende zorgvraag en mogen
derhalve in staat geacht worden solidair te zijn aan de bijdrage tot een
oplossing.
Zij
hebben weinig tegenslag gekend, geprofiteerd van een alsmaar groeiende welvaart
en zijn op oudere leeftijd vitaler, vermogender en zelfstandiger dan voorgaande
generaties.
Leren omgaan met tekortkomingen
Het lijkt logisch dat zowel het verwachtingspatroon als inspanningsverplichtingen aanpassingen behoeven. Het leren omgaan met tekortkomingen, inzetbaarheid als mantelverzorger naast de welverdiende vrijetijdsbesteding moeten in de vorm van morele verplichting als gewoonte geherintroduceerd worden.
Het lijkt logisch dat zowel het verwachtingspatroon als inspanningsverplichtingen aanpassingen behoeven. Het leren omgaan met tekortkomingen, inzetbaarheid als mantelverzorger naast de welverdiende vrijetijdsbesteding moeten in de vorm van morele verplichting als gewoonte geherintroduceerd worden.
Van
zwaar tot licht of niet verzorgingsbehoevend zal qua taakinvulling deels door
vrijwilligers ingevuld kunnen worden, zodat naar eigen inzicht en mogelijkheden
een beperkte inzet oftewel deeltaak-baan in het verschiet ligt.
Het houdt
daarenboven de vitalen onder ons langer vitaal.
Waardering voor bestaande gebouwen
Mijns
inziens zou de gebouwde omgeving hierbij een sterk ondersteunende rol moeten gaan
vervullen. Het gebruik, beleving, omgeving, duurzaamheid etc, worden te weinig
afzonderlijk beoordeeld maar teveel in totaliteit beoordeeld. Naast
materiaalkeuzes, afwerkingen, uitvoering, kortom de outillage, beschikt ook het
casco van gebouwen een grote mate aan waarderings-diversiteit.
Hier
liggen nog veel onbenutte mogelijkheden om aansluiting te vinden op alsmaar
minder voorspelbare en sneller muterende behoeften.
Ombouwbaarheid: zorgappartement van 50 m2 naar: |
Simpel en doeltreffend
Onze
ervaring geeft aan dat met een aantal eenvoudige ingrepen en met name binnen
bestaande complexen en situaties, het wooncomfort dergelijke trends beter kan blijven
volgen en beantwoorden. Aspecten zoals een waardevolle omgeving, uitstraling of
bereikbaarheid blijven intact en leveren op die wijze eveneens een hoge
bijdrage aan het duurzaamheidsgehalte zowel in emotionele als financieel
economische zin.
Ir. Leo Petit
architect | specialisatie wonen & zorg